BMW Sport

Jak w temacie.
Da się to jakoś leczyć ?
Bo u mnie zakrawa to wręcz o paranoje
Krótko terminowo pomogła mi terapia szokowa w postaci wjazdu na Willis Tower (dawny Sears) ale potem znów
Ostatnio wieża Eiffla i znowu człowiek wygląda jak zombie, w samolotach nie ma lepiej, gapie się jak debil w gazetę i zaciskam ręce.

Ma ktoś jakieś pomysły jak to wyleczyć? A może ktoś to przeskoczył? Bo mnie strasznie ta moja paranoja [cenzura] (było nie było, to jednak choroba psychiczna). Da się coś z tym zrobić ?

lepszy jest lęk przestrzeni

Nie wiem na czym on polega, ale jednak szukam porad jak pozbyć się jednej paranoi a nie nabawić się drugiej

Nie wchodzić wyżej niż 2m nad ziemię

Wyżej mieszkam

A i zobaczyć, chciałbym to i owo

Znajdź jakąś firme dociepleniową i wpadnij na fuche stawiać rusztowanie, podest po podeście i niezauważysz, że to 12 piętro. Wyleczyłem tak kuzyna.

Przecież masz internet


Prawde mówiąc jak sam tego nie złamiesz to będzie zawsze z Tobą.

No staram się.
Mimo że jestem obsrany, to latam samolotami, wjeżdżam na wysokie budynki/budowle, i wuj.
Cały czas nie mogę się wychylić z okna będąc na wyższym piętrze, czy usiąść na murku za którym jest kilkanaście+ metrów w dół

Dlatego pytam czy jakoś można sobie z tym poradzić.

Co dziwne w górach to znika, może nie do końca, ale mniej się sram przed kilkudziesięciu/kilkuset metrową przepaścią górską niż przed kilkunasto-metrową wysokością w budynku.

hmm, może sposób Ferdka Kiepkiego?

Ja przełamałem lęk wysokości kiedy stanąłem nad przepaścią w górach. Teraz mam spokój 10 piętro to i tak niżej od tego co tam widziałem więc luz

Też czuję się niepewnie stojąc np.: przy krawędzi kilka metrów nad ziemią, ale po jakimś czasie oswajam się z wysokością i jest ok. Nie powiedziałbym, ze mam lęk wysokości, ale zdecydowanie lepiej czuje się na ziemi niż na jakimś dachu
Jedni boją się prędkości 200+, a jedni kilku metrów nad ziemią.. cóż

A może ścianki wspinaczkowe? Ja ostatnio wchodziłem na 14m i powiem było spoko, ale tam masz nie dość, że wysokość to jeszcz troche stresu z asekuracją więc jak to ogarniesz to myśle że będzie ok i Ty masz kontrole nad wysokością na jaką wchodzisz to też może być pomocne.

ja tak mam że mogę stać wysoko nad krawędzią ale muszę się czegoś trzymać, z rusztowaniem nie ma problemu ale 2 lata temu robiłem u wuja na dachach i na początku był problem stanąć na gołej ścianie na 1 pietrze. po 2 tyg jakoś przeszło ale czuje że teraz musiałbym się od nowa przyzwyczaić

wg musisz z tym zyc niestety
kazdy ma jakies swoje ulomnosci- jesli nie masz innych to nie jest zle

U mnie w sumie bywa roznie. W gorach przepasci, albo w samolocie wysokosc to luz. Robi mi sie wszystko jedno. Wieza Eiffla bez problemu, tylko glupio, bo sie giba na boki. Ale zblizyc sie do krawedzi na dachu bloku (stojac) to juz problem...

Przypadkiem znalazlem na to sposob. Ten sam blok 10-cio pietrowy pare lat temu noca. Piwka, whisky i spokonie sikalem sobie w dol stojac przy samej krawedzi

obyś nie nabawił nikogo paranoją nocnego moczu z wysokości....

Mam to samo nie jesteś sam.

Z tym, że ja do samolotu nigdy nie wsiąde Kiedyś jak wychodzilem na 2 piętrze na balkon u znajomych, to się w głowie kręciło patrząc w dól... Zawsze trzeba było kombinować, żeby badania wyskokościowe przejsc...

Ponoc można to stopniowo oswajać, tzn. kiedyś lekarz mówił mi, że stopniowo stajesz na coraz wyższym stopniu (np. drabina, czy balkon- tylko tak z umiarem, że jak spadniesz żebyś się nie połamał) i wychylasz się na palcach ile możesz patrząc w dół. Ja troche to przezwyciężyłem, ale samolotem nadal nie polece

Powiem wam jako ciekawostkę, że jest pewien szczep Indian którzy genetycznie nie posiadają leku wysokości.

Ja leku wysokosci nie ma ale za to mam cos duzo gorszego

Klaustrofobie

Sam stara winda nie pojade...wole zapierniczac na 3, 5 czy 10 pietro z buta

No chyba, ze winda jest nowoczesna, przeszklona, ze wszystko widac...

Bo jakby mi sie zatrzymala gdzies to panika...brak tlenu i rozpier*olilbym ja chyba butami

I tez z tym musze jakos zyc

Też tak kiedyś mówiłem, ale jednak dziś wychodzę z założenia że wolę się po stresować 2-3 godziny niż tarabonić się autem cały dzień albo i dwa.
O praktycznym braku możliwości wyjazdu poza Europę nie wspominając.
Jak leciałem do stanów (ponad 10h), to zaraz po starcie wypiłem 0,7 Danielsa, kazałem stewardessie się budzić na posiłki i
w kime


Jeszcze co dziwne, nie mam tego lęku wysokości od zawsze. Kiedyś za dzieciaka normalnie się grało w piłkę na dachu bloku, teraz nie ma opcji żebym na dach wlazł.