BMW Sport

e39 1200 km, spod samiutkiego Hamburga, od 1 własciciela -dziadek lekarz. z ogłoszenia prywatnego

Ja swoja E39 kupiłem od brata ok 150m i tym sposobem BMW jest od 2003 roku w jednej rodzinie po dziś dzień.
pozdr

Warszawa i spowrotem, jakieś 800 km szukałem dosyć długo bo jakieś niecałe pół roku, ciężko było znaleść egzemplarz spełniający moje kryteria

Po moją pierwszą... poszedłem
Jakieś 300 metrów, tam kolega miał garaż i moje upragnione E30 325i 2d

Ostatnio kupiłem E34 525tds. Tym razem...
Miałem bliżej - znajomy z pracy mi sprzedał, na parking z hali miałem jakieś 100metrów

Po inne BMW jeździłem daleko...
Pozdro

po obecne e36, pojechałem 40km w jedną stronę, po inne dalej które okazywały się parchami

120 km w PL, 3 m-ce przewalałem ogłoszenia. W końcu miałem dość i wziełem E46 na pokładzie z tym co chciałem, nie miałem cirpliwości szukać czarnej. Dlatego jest zieleń, dziwna zieleń tzw. meergruen metallic
ma ktoś taka?

1 km... Sąsiad ma komis kupił 7mkę gdzieś pod Tomaszowem Lubelskim przyciągną pod dom i po miesiącu rozważań oraz negocjacji ceny zamieniłem za Vectre B.

Po pierwsze BMW E36 M40B18 jechałem do Frakfurtu nad menem ok. 870 km w jedną stronę. (komis)
Po drugą E36 M43B16 jechałem komis dalej niż po pierwszą, a więc również ok. 870 km w jedną stronę. (komis)
Trzecią E36 M42B18 kupiłem pod Wurzburgiem ok. 760 km w jedną stronę. (prywatna osoba)
Czwartą E46 M52B20 kupiłem w Duisburgu, ale jechałem po nią z Holandii gdzie pracuje wyszło ok 120 km w jedną stronę. (prywatna osoba)
Piątą E46 M52B25 kupiłem pod Ingolstadt, jakieś 800 km w jedną stronę. (prywatna osoba)
I obecną szóstą E46 M52B28 zakupiłem 40 km pod Monachium i jechałem ponad 900 km w jedną stronę. (prywatna osoba)

Tak patrze teraz to widzę dopiero ile km zrobiłem by mieć każde swoje auto pod domem

e39 - 60km
e46 - 3km
e87 - 200km
e60 55km


musiałbym na głowę spaść żeby pojechać dalej niż 200km za autem. po e87 tylko wybrałem się taki kawał ale wiedziałem po co jadę

Miałem takie samo zdanie kiedyś. Ale teraz patrze z innej perspektywy; chodzi o to, że każde auto znajdowałem z ogłoszeń, po czym dzwoniłem do właściciela i pytałem co jest nie tak, bo mam zamiar jechać po auto ponad 1000 km z Polski i nie chcę mieć kosztów nadaremno. I (odpukać) jeszcze się nie naciąłem tj. zawsze słyszałem/wiedziałem o wadach auta po które jechałem, wcześniej a nie dowiadywałem sie dopiero przy oględzinach.

~1200km :O

Po obecną bawarkę to miałem aż 6,5Km
Tak więc daleko się szuka a blisko jest

Coś w tym jest ja miałem po swoją podobnie 10 km a się jeździło, szukało nie wiadomo gdzie...

pierwsze bmw e39 to tak ze 200km w sumie na poszukiwania... potem żałowałem...
drugie e39, to w sumie około 1500-2000km na poszukiwania, gdyż jechałem po auto aż pod Lublin, ale jak na razie mogę powiedzieć, było warto.

Szukałem, przejechałem około 600 km , aż w końcu po swoją przeszedłem 700 metrów

Moja pierwsza wizyta od dość dawna tutaj, więc się przywitam jeszcze raz... Hello:)
Ja po moją e39 nie musiałem jechać. Zadzwoniłem pod nr. z ogłoszenia, a poprzedni właściciel właśnie przejeżdżał obok, więc podjechał niemalże pod mój blok.

czas : miesiąc
km : po Polsce nie liczone po Niemczech 2500km
Kasa : Dżentelmeni nie rozmawiają o pieniądzach
Radość z posiadania upragnionej e46 BEZCENNA

Odgrzeję kotleta.


Do rzeczy - kochany pamiętniczku, były mroźne Walentynki A.D. 2011, a w pewnym pustawym o tej porze roku komisie smętnie leżakowało E46 325i. Nudzący się właściciel zaoferował, że nas przewiezie, co uczynił w sposób, który odbił mi się w najciemniejszych zakamarkach mózgu wielkim neonowym napisem "CHCIJ TO", kucyk defekujący tęczą w zestawie. Taki był początek.
2.5 R6 gadało pięknie, 2.8 również, Mądrzy Szamani kiwali z uznaniem posiwiałymi głowami, a potem zjawiła się brutalna Pani Rzeczywistość polskiego rynku samochodów używanych i zacierając kostropate łapska spytała szyderczo, czy aby na pewno wiem co robię i może bym wziął nówkę sztukę Dacię Sandero/Logan, bo w budżecie się zmieszczę, a to takie fajne autka przecież. Przejechałem się Loganem raz. Raz.
A potem jak w życiorysie narkomana - niekończąca się jazda bez trzymanki, grube pliki tatusiów wydawane nerwowo i bez dokładnego liczenia, sinusoida nadziei i rozczarowań: ulepy, powodzianie, zwłoki oferowane przez bezczelnych łgarzy jako niebiteigiełkilaćijeździć, wszystko rzecz jasna po dziadku rocznik 1928. Pojawiła się szpetna myśl o 316i, która zabiła się sama po pierwszej przejażdżce - miałem już auto, które nie rozpędza się pod górkę (Seicento 1.1). Inna myśl dotyczyła coupe, ale utrudnione wsiadanie do tyłu też już miałem (Seicento). Zrezygnowałem niemal od razu z Jedynie Słusznego 2.8 R6, którego nie było nigdzie, na rzecz 2.0 R4, które nawet jeśli gdzieś było, to w stanie określanym łagodnie jako "wywleczony spod prasy w Hamburgu". Jeden facet, który miał takie na placu, trzy razy mnie pytał, czy wiem że to nie jest diesel. Chyba nie mógł uwierzyć, że ktoś przyjechał po coś innego niż Passata B5 na ropę, obowiązkowo kombi.
I kiedy w desperacji o mały włos usiłowałbym "kupić" egzemplarz z Włoch, który z dokumentów miał tylko niewyraźne ksero briefu (komis w Gnieźnie, zdecydowanie nie polecam, Piotr Fronczewski) i który przy sprawdzaniu legalności na podstawie VINu usiłowano zarekwirować na komisariacie, w maju teść wypatrzył wśród zalewu strupieszalców granatową świnkę. Odległość - 300 km w jedną stronę, co wobec przejechanych już setek i wydanych również setek (nie liczyłem dokładnie, na pewno coś ponad 2000 zł poszło od lutego do maja - dojazdy, stacje diagnostyczne, telefony itd.) wydało się warte spróbowania. Do wiernego Seicento zapakowałem więc wagon waluty, ministra finansów (żonę) oraz oblatanego w temacie BMW kolegę z magicznym komputerem pełnym magicznego softu i ruszyliśmy na południe, gdzie trawa zieleńsza, a woda czystsza.
I to było to, chłopcy i dziewczęta. Od początku o to chodziło, jak zakrzyknął lubieżny starzec ugryziony w delikatne miejsce na ciele przez nieletnią prostytutkę, bezskutecznie zmagającą się z jego brakiem erekcji. Auto sprzedawał spokojny facet w wieku mojego ojca, żaden laweciarz dilujący pogniecionym złomem z Turkami, nie opowiadał łzawych historyjek o niepalącej kobiecie, która woziła tym samochodem dzieci do kościoła czy tam weterynarza. Samochód bez żadnego mankamentu (kolega po podpięciu komputera zaklął niczym stary bosman, bo nie znalazł niczego, co mogłoby posłużyć do negocjacji ceny), z przyzwoitym wyposażeniem, utrzymany w nienagannym stanie, z kompletem dokumentów. A propos ceny - była wyższa od "średniej allegrowej" o kilka tysięcy, ponieważ za 2004 rocznik i N46B20 pan żądał 29000 zł. Udało się zbić tysiaka na oponach (wyglądało na to, że upalał je pod Lidlem jeszcze Helmut, pierwszy właściciel - bieżnik nawet w porządku, ale boki z delikatnymi pęknięciami) i właściwie tyle, bo sprzedający z całym spokojem mistrzów Zen stwierdził, że jutro przyjadą po samochód jacyś faceci i wezmą go bez dyskusji, jeśli dzisiaj nie pójdzie. Poszedł.

Dlaczego właściwie uparłem się na BMW? To całkiem proste, drogi Watsonie, bezbłędnie zadziałała selekcja negatywna. Odrzuciłem z kryteriów wyszukiwania wszystkie VAGiny, francuskie dziwadła i japońskie kible z butelek PET, co w budżecie do 30k złotówek, z silnikiem benzynowym, mocą 130+ KM i rocznikiem 2002+ wyłoniło właściwie jednego sensownego kandydata.

Mam teraz w garażu auto, do którego odruchowo uśmiecham się, ilekroć je widzę. Nie da się tego przeliczyć na żadne znane ludzkości pieniądze.

pierwsze BMW moje najmojsze E46 320d na poszukiwania poszło jakieś 630 km , a pojechałem i kupiłem te oddalone o 6 km

Moja e36 1730km szukania pół roku pieniędzy sporo z przerejestrowaniem i opłatami 13 tyś zł drogo wiem ale bez wypadek od pierwszej właścicielki i przebieg 136tyś\km autko sprzedawane przez salon BMW poszło na wymianę na nowe i ja je kupiłem